Geografía de la memoria_PEDRO MUIÑO
Geografía de la memoria_PEDRO MUIÑO11/03/2022 
METRO acolle a terceira exposición de Pedro Muiño nesta galería. Unha mostra que marca o inicio dunha etapa máis na súa dilatada carreira. Desde as súas primeiras exposicións nos anos setenta, de connotacións surrealistas, cunha figuración baseada no clasicismo do Renacemento e impregnada de espírito atlantista, ata o momento actual, máis etéreo e conceptual, transitou por diferentes etapas que foron marcando o seu recoñecemento como artista.
Desde 1990 ata mediados dos 2000, as súas obras abordan espazos abertos habitados por formas simbólicas que dotan de lirismo ás súas composicións. As superficies énchense de textura e as cores intensifícanse, predominando os añiles, os laranxas e os amarelos, xunto cos brancos e ocres. Con todo, a medida que avanza os 2000 as súas obras comezan a tinguirse de negro intenso, combinado con grises, pardos e pequenos puntos de cor vermella, laranxa ou branco. A sobriedade, a xeometría e a luz fanse protagonistas. Mesmo nas súas composicións, aparentemente máis abstractas, como as actuais, a figuración dalgunha maneira está presente, pero transformada nunha serie de iconas que van evolucionando a través do tempo. O debuxo segue en forma de liñas que atravesan o espazo. A cor, fundamento da súa obra, é utilizado selectivamente e de forma conceptual.
Nos últimos tempos, e tras unha serie de circunstancias persoais (cambio de vivenda, cambio de estudo, pandemia?) que lle obrigaron a retardar o rendemento do seu traballo, atopouse incorporando ou retomando a cor. Foi abandonando o uso dos negros, grises, pardos?, tamén a sobriedade de todas aquelas longas series que dunha forma moi xenérica denominaba ?Opus nigrum?, para penetrarse de novo no uso vibrante da cor.
Volveron aflorar cores cálidas, amarelos, laranxas, ocres? cores que dominaron nas miñas obras anteriores durante longo tempo. Estas cores cálidas reapareceron e fóronse apoderando das superficies en detrimento de a premisa de austeridade que prevalecía en todo o traballo das ?Opus nigrum?. Desta forma, ensaiando e rexeitando, chego ao uso dunha cor concreta que prefija en certa maneira a serie na que me ocupo actualmente, unha cor determinada que manda sobre a superficie e contribúe a definir o carácter da obra.
O contido conceptual desta nova serie, mantén os mesmos preceptos que toda a obra anterior. A evolución no proceso de traballo xera a propia pintura, non hai unha formulación a priori, a execución vai esixindo as actuacións que considera apropiadas para obter o resultado desexado. Recupera o uso do óleo, o emprego de certas texturas e o esgrafiado no debuxo. As liñas, as superficies, seguen mantendo una certa limpeza, aínda que afastada da asepsia das obras negras, tan planas e sen textura apreciable. O uso do xesto controlado en certa medida tamén desaparece a favor dunha iconografía máis definida, introducindo elementos que contribúen en certa maneira a barroquizar a obra. A iconografía cambia, aínda que incorpora elementos que se poden apreciar en traballos anteriores, pero seguen as mesmas premisas, non son identificables con algo recoñecible visualmente.
Pedro Muiño (Irixoa-A Coruña, 1954) interesouse desde moi novo por estudar aos mestres clásicos, mantendo ese interese no tempo, sobre todo cos pintores do renacemento. Expuxo por primeira vez aos 17 anos e en 1984 fundou, cos artistas Xavier Correa Corredoira e Pepe Galán, o colectivo Gruporzán, cunha galería homónima onde expuxeron gran parte dos artistas plásticos galegos daquel momento. Neste espazo, ademais de organizar mostras, tamén se editou obra gráfica e deseñáronse proxectos culturais para diversas institucións. Desde fai máis de vinte de anos vive e traballa en Alacante, tras unha estancia de ano e medio en Cataluña. A súa obra está presente en coleccións como Colection International Bank of Miami, Museo Do Barrio (New York), Museo Eugenio Granell (Santiago de Compostela), Museo de Arte Contemporánea UNION FENOSA (MACUF) A Coruña, Museo de Arte contemporánea CARLOS MASIDE (Ou Castro, A Coruña), Colección Xunta de Galicia, Colección Banco Sabadell, Colección BBVA, Colección Caixa de aforros de Murcia, Colección Abanca, Colección Deputación de Córdoba, Colección Deputación da Coruña, Colección Concello da Coruña. Colección Fundación Ortiz-Gurdián (León, Nicaragua), Colección Fundación Barrié de la Maza (A Coruña), Biblioteca Nacional, obra gráfica (Madrid), Colección Ars Citerior (Elxe), Colección Abanca. Colección Fundación Mª José Jove (A Coruña), Fundación Rodríguez Iglesias (A Coruña), Fundación Arte e Patrimonio (Madrid), Fundación Feima (Madrid), Museo de Belas Artes da Coruña, Museo Belo Piñeiro (Ferrol) ou Reitorado Universidade da Coruña. Realizou máis de corentena de exposicións individuais en Madrid, A Coruña, Miami, Barcelona, Valencia, Bilbao, Vigo, Santiago de Compostela, Elxe, Ferrol, Murcia, Alacante, Lugo, Xàbia (Alacante), Sanxenxo (Pontevedra). Participou en múltiples exposicións colectivas no territorio nacional, EEUU, Bélxica, Francia ou Portugal. A súa obra estivo presente en diferentes Feiras como Arco, Madrid (1887, 1999, 2001), Estampa, Madrid (1994, 2003), Feira Art New York, (2003), Art Miami (2004, 2005), Art Madrid (2009). JustLX, Lisboa (2019). JustMad, Madrid (2020). Participou en oito edicións da Bienal Mostra Unión Fenosa, A Coruña, Bienais de Pontevedra (1981, 1983, 1987), Bienal Rafael Boti, Córdoba (1999). Euroamericana de Gravado, A Coruña (1996). A súa carreira foi recoñecida co Premio Julián Trincado da V Mostra de Unión Fenosa.
|
|
