Nunha colaboración sen precedentes, as galerías TRINTA e METRO presentan conxuntamente ARCHIMÉTRICA. HISTORIAS DUN CONTÍNUO RENACER, unha exposición que acolle en ambas as salas algúns daqueles elementos que foron producidos polo artista manchego José Luis Serzo (Albacete, 1977) para a creación da súa primeira curtametraxe, así como outros creados para o desenvolvemento visual do mesmo.

 

Producido e exhibido polo CAB de Burgos o pasado 2020, ARCHIMÉTRICA foi premiado e nomeado en varios festivais internacionais entre os que destacan Premio á Mellor Visión Creativa no International Thai Film Festival 2020, Premio á Mellor Fotografía no MosFilmFest 2020 en Moscova e Premio á Mellor Actriz no New York True Film Festival 2020. Nesta exposición compartida, presentamos obxectos e materiais que conforman este proxecto, mostrando os storyboards, pinturas, esculturas, atrezo ou decorados para crear unha mostra tan poliédrica como teatral. Nela, a historia da nosa protagonista e as súas vivencias traspasan a pantalla para converter as salas das propias galerías en escenarios que representan o espazo vital de Archimétrica, unha moza aprendiz de artista que ha de enfrontarse aos seus propios temores para experimentar unha contínua catarse persoal. Desta maneira, ARCHIMÉTRICA. HISTORIAS DUN CONTÍNUO RENACER volve cobrar vida para que o espectador poida mergullarse de cheo no xenuíno universo serziano. Un espazo existencial, construído nesta ocasión desde sutís referencias ao Suprematismo ou a Bauhaus, no que se desenvolven unha sorte de acontecementos transcendentales nun singular micromundo de cadrados, triángulos, escuadras, cartabones,? e tamén de galiñas.

 

Desde a súa infancia, o teatro conformouse como elemento fundamental na vida de Serzo. As vivencias xunto á súa nai como directora dunha pequena compañía teatral no seu pobo natal han desenvolto nel un interese especial polo performático e pola maxia do espectáculo como vehículo para viaxar a mundos imaxinarios, o que foi calando profundamente na súa concepción da arte e na súa propia persoa. O atrezo, o vestiario ou o pano como metáfora de fronteira entre o mundo de ficción e o mundo real, foron germinales na poserior definición da súa identidade como persoa e como artista, o cal lle permitiu construír unha obra variada na que se poden percibir trazos do surrealismo, o simbolismo ou de certo formalismo barroco; unha mirada constante ao pasado, á historia da arte e ao papel que o propio artista ha de xogar no seu devir. Posicionado como unha das voces máis poderosas e persoais dunha figuración actual, Serzo non só destaca pola súa gran destreza técnica ou pola capacidade de contaxiar o #gozar e amor polo seu traballo, senón tamén pola súa desbordante imaxinación, pola verdade das súas historias, fábulas e relatos fantásticos, que nos presenta sen enganos nin efectismos, para que reflexionemos en positivo sobre as luces e as sombras da condición humana.

 

Juan Manuel Bonet, crítico e autor do texto do catálogo que publicou o CAB en colaboración con Dardo e Nocapaper , debuxábanos así ao autor de Archimétrica: José Luis Serzo é unha das voces máis poderosas e persoais dunha figuración actual cuxos protagonistas, aínda que moitas veces inatendidos polo poderoso sector da crítica e da museografía que é manifestamente hostil á pintura, van logrando facerse escoitar (?) ?un home-orquestra en perpetuo movemento. De imaxinación desbordante, vertixinosa, pinta con moito saber facer e é un consumado debuxante, realiza esculturas e instalacións (?), ?practica ocasionalmente a fotografía e o vídeo, escribe textos tan cheos de enxunlla como o son as súas entrevistas, coida moitísimo as súas publicacións (moitas veces auténticos libros) e a súa web é un auténtico pozo sen fondo, ten unha axenda envexable e ecuménica, tocou en varios grupos de rock, e encima agora abríronlle un espazo permanente na localidade salmantina de Morille, espazo inaugurado cun ?Concurso de disfraces serzianos?, e que, coñecéndolle, seguro que dará moito que falar (?) A obra que sae da gorida serziana dispárase en moitas direccións, conciliando cousas tan distintas entre si como a paisaxe romántica, as instalacións, e unha irrefreable paixón, especialmente patente no traballo que motiva estas liñas, polas vellas vangardas, e máis concretamente polo dadaísmo e o constructivismo, que veñen a sumar así a un museo imaxinario tan rico como o seu (?) O paso que dá agora con Archimétrica, é o de lanzarse a realizar unha película con todas as de lei, e de facer, con ela, unha exposición que reúne canto material lle foi necesario producila (?)

 

A súa obra púidose ver en museos como: CAB de Burgos, Casal Solleric de Palma de Mallorca, Museo ABC de Madrid, DOMUS ARTIUM DÁ2 de Salamanca, MACUF (A Coruña), Centro de Arte Contemporánea A Conserveira (Murcia), Kunstbunker Tumulka de Munich, Museo Nacional de Artes Decorativas (Madrid), CEART (Fuenlabrada), Centro de Cultura Contemporánea As Cigarreras (Alacante), Freires Museum de Berlín, Museo de Albacete, Centro de Arte SangSang Madang (Seúl), Instituto Cervantes de Chicago, Museo de Adra (Almería), Fundación Botín (Santander), Centro de Arte Nova da Comunidad de Madrid, Centro Internacional de Cultura Contemporánea de San Sebastián, MATADOIRO Madrid, Kursaal Kutxaespacio da arte (San Sebastián),Wifredo Lam Ars Center. A Habana. Cuba etc.